Benedictus en Sergius: een kleine anekdote

Emeritus-paus Benedictus XVI, op de laatste dag van 2022 overleden, en op 5 januari 2023 na een door zijn opvolger geleide, pauselijk gezien sobere plechtigheid bijgezet onderin ‘s werelds grootste grafkerk (die van Sint Pieter), was midden jaren zestig als Prof. Joseph Ratzinger hoogleraar Dogmatiek aan de Katholieke Theologische Faculteit van de Westfälische Wilhelms-Universität (WWU) te Münster.

Hier studeerde van 1963 tot 1965 een eigenwijze monnik van het benedictijnse klooster van Chevetogne, pater Sergius alias Jeroen Buve, Fundamentaltheologie bij Prof. Johann-Baptist Metz. Buve was aangesteld als assistent van kerkhistoricus Prof. Erwin Iserloh van het Katholiek-Oecumenisch Instituut, en placht van tijd tot tijd  professoren, assistenten en studenten op een fundamenteel-theologische verhandeling te trakteren. De referaten van deze olijke monnik zorgden steeds voor de nodige opschudding en werden door de hooggeleerde heren theologen als even onwenselijk als onweerlegbaar ervaren. Met name door de waterdichte onderbouwing van zijn betogen dreef de Nederlandse benedictijn zijn Duitse superieuren tot grote wanhoop. 

Toen Buve op een dag door de gang van de Faculteit liep, werd hij op zijn rug getikt. Hij draaide zich om en zag dat Ratzinger achter hem stond. Of hij even binnen wilde komen in zijn werkkamer. Buve dacht: nu krijg ik op mijn kop, omdat ik nooit in zijn colleges verschijn, maar altijd naar die van Walter Kasper ga. Maar nee. Ratzinger vroeg hem plaats te nemen.

Hierop ontspon zich het volgende dialoogje:

– “Pater Sergius, darf ich eine Frage stellen?”

– “Aber selbstverständlich, Herr Professor.”

– “Pater Sergius, wie können Sie so denken, und Mönch sein?”

– “Herr Professor Ratzinger, das ist die Schizofrenie wovon ich lebe!”

Na dit antwoord van de benedictijn nam de latere Benedictus het sportief op:

– “Na, bitte schön! Dann kann ich auch nichts mehr sagen…”

===